50 jaar na het concert op 4 maart 1978 worden deze opnamen van het concert in Willisau eindelijk uitgebracht. Willisau is eigenlijk vooral bekend door de keuze voor moderne jazz als die van Archie Shepp en Anthony Braxton, terwijl Dexter een representant van de bop muziek was, een stijlbreuk waar we achteraf blij mee moeten zijn want het concert is absoluut zeer de moeite waard. Dexter verbleef 14 jaar in Europa en ook later ging hij graag heen, zo heb ik hem diverse keren zien optreden in Nederland en trakteerde hem op een glas cognac in het Bohemia Jazz Cafe waar ik toen werkzaam was. Hij behoort tot mijn absolute favoriete saxofonisten met zijn speciale toon die nog komt uit de tijd dat hij alt speelde en zijn aparte frasering waarin hij vaak achter de beat speelt, de film “Round Midnight” uit 1986 waarin hij de hoofdrol speelt als een verpersoonlijking van Lester Young en Bud Powell is de enige film die ik meerdere keren heb gezien in de bioscoop en op DVD die de kast staat.

Kortom eigenlijk misschien wel vooringenomen bij het recenseren van dit album, maar bij deze concertopnamen spat het speelplezier er wel vanaf. Dat is mede te danken aan de voortreffelijke begeleiders die hem hier omringen, allemaal Amerikanen, terwijl hij vaak met lokale musici aan de slag moest wat wel eens verkeerd uitpakte, het gaat om George Cables op piano, Rufus Reid op contrabas en Eddie Gladden op drums. Het repertoire bestaat uit klassiekers als “On Green Dolphin Street” uit 1947 van Bronislaw Kaper, vertolkt door velen waaronder Miles Davis en John Coltrane en “Old Folks” uit 1938 van Willart Robison, ook opgenomen door o.a. Miles en Sonny Stitt. De rest bestaat uit “The Jumpin’Blues” dat hij al eerder opnam op zijn gelijknamige album en is geschreven door Jay McShann, “Hi-Fly” van pianist Randy Weston en “Strollin” van Horace Silver.

Het concert werd indertijd opgenomen door de Zwitserse radio, dus met de geluidskwaliteit zit het wel snor. Na de nogal schreeuwerige aankondiging van een overspannen Zwitser gaat het loos met een glanzende uitvoering van “On Green Dolphin Street”. Na zes chorussen saxsolo volgen zeven chorussen pianosolo en vijf chorussen bassolo, waarna er een chase chorus volgt waarin sax en drums “8 om 8”spelen, dat wil zeggen 8 maten saxsolo gevolgd door 8 maten drumsolo etc., vrij gebruikelijk in de “klassieke” jazz en mits vol vuur uitgevoerd een element dat de spanning flink kan opvoeren en dat is hier zeker het geval. “The Jumpin’ Blues” is zoals elke blues Dexter op het lijf geschreven, hij leeft zich hier uit in een 25-tal blues chorussen waarin hij elke keer een ander idee lanceert, uitermate boeiend. In het rustige “”Old Folks” is het volop genieten geblazen van het volle geluid dat Long Tall Dexter (hij was bijna 2 meter lang) uit zijn sax tovert, in de lange intro horen we een fraai samenspel van saxofoon en contrabas, heel fraai, waarna achtereenvolgens piano en drums invallen. Behalve genieten van het spel van de “Sophisticated Giant” (zijn andere bijnaam), is het solowerk van George Cables briljant, misschien niet zo bekend maar wat hij hier laat horen met linker- en rechterhand is van grote klasse.

“Jazz to me is a living music. It’s a music that since it’s beginning has expressed the feelings, the dreams and hopes of the people…..”( Dexter Gordon). Er staat al heel wat lp’s en cd’s van Dexter in de kast, maar dit is een welkome aanvulling en een aanrader !

Jan van Leersum.